ഇന്നു ഞാന് ഒരു പുതു കവിത തുടങ്ങി വച്ചു
ഓര്മ്മകള് ചിന്തകള് സ്വപ്നങ്ങള് കടന്നു പോയി
വാക്കുകള് ചിത്രങ്ങള് കാഴ്ച്ചകള് മറന്നു പോയി
മുനയൊടിഞ്ഞ തൂലികയും ചിറകൊടിഞ്ഞ കിനാവുകളും എന്നോപ്പം കൂടി
ഒരു നിമിക്ഷം ഞാന് എന്നെ തുറന്നു വിട്ടു
.... ആ മലയോരത്ത് ഞാനൊരു പുതു മഴ കണ്ടു
ഈ മഴ നനയാന് നീ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്
ഓരോ തുള്ളിക്കും ഞാന് നിന് പേരിടും
എന്നിട്ടതെന് പ്രണയത്തിന് പുഴയാക്കും
ആ പുഴയോരത്തെ ആലിന് കൊമ്പില് ഞാനൊരു കുയില്നാദം കേട്ടു
ഈ നാദം കേള്ക്കാന് നീ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്
ഓരോ കാതിലും ഞാനൊരു സിംഫണി തീര്ത്തേനെ
എന്നിട്ടതെന് ഹൃദയത്തിന് തംബരുവാക്കും
ആ മാനത്തെ കാന്വാസില് ഞാനൊരു ചുവര് ചിത്രം കണ്ടു
ഈ ചിത്രം കാണ്പതിനായി നീ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്
ഓരോ നിറത്തിനും ഞാന് മഴവില്ലിന് വര്ണമേകിയേനെ
എന്നിട്ടതെന് രക്തത്തില് ചാലിച്ചേനെ
ആ വഴിയോരത്തെ പള്ളിമേടയില് ഞാനൊരു മണിനാദം കേട്ടു
ഈ നിമിക്ഷം കൈക്കുപ്പനായി നീ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്
ഇനിയുള്ള ജന്മം നിനക്കായ് ഞാന് കുരുശിലേറിയേനെ
എന്നിട്ടതെന് ജന്മ സാഫല്യമാക്കും
.... അടുത്ത നിമിക്ഷം ഞാന് എന്നില് തിരിച്ചെത്തി
ഇന്നിന്റെ ശരി തിരിച്ചറിഞ്ഞു ....
എന് തൂലികയും പുസ്തകവും മടക്കി വച്ചു
പിന്നെ ഈ ലോകത്തിന് ഇരുട്ടില് ചേര്ന്നു നിന്നു ....
manoharamaaya varikal..!
ReplyDelete